Σχετικά ήσυχα, αθόρυβα και σε μια δύσκολή εποχή που προφανώς δεν ευνοεί καθόλου τα show και τη μουσικοχορευτική διασκέδαση, ο Αντ1 τόλμησε να βγάλει στον αέρα το The Voice 2. Και τα κατάφερε.
Το μουσικό reality έκανε πρεμιέρα την περασμένη Κυριακή και τίναξε την τηλεθέαση στον αέρα- πολύ πάνω απ’ τις προσδοκίες του σταθμού.
Μεταξύ μας μια χαρά εκπομπή ήταν το Voice της Κυριακής. Είχε όλα όσα θέλαμε να δούμε και να ακούσουμε. Είχε φυσικά και αρκετά από αυτά που θα θέλαμε να αποφύγουμε, αλλά από ένα τηλεοπτικό προϊόν δεν μπορείς να έχεις τρελές απαιτήσεις. Παίρνεις ό,τι καλύτερο σου προσφέρει ένα δίωρο πρόγραμμα. Ας κάνουμε λοιπόν μια σούμα
Τι μας άρεσε:
- Η άνεση των κριτών και ιδιαίτερα του Μιχάλη Κουϊνέλη που μέχρι στιγμής τον είδαμε στην καλύτερη εκδοχή του και ευτυχώς δεν ακούσαμε ούτε ένα σχόλιο για την καράφλα του.
- Ο Αντώνης Ρέμος, που παραδόξως φαίνεται να το διασκεδάζει, να κάνει πλάκα και να κανιβαλίζει όσο μπορεί τους γύρω του.
- Η Δέσποινα Βανδή κομψή, όμορφη, καλοντυμένη και με σωστά ελληνικά μοιάζει και φέτος να ξέρει τι λέει και πότε πρέπει να το πει. Και επειδή την αγαπάμε, της συγχωρούμε την ανασφάλεια και κάνουμε πως δεν την είδαμε που κοιτούσε συχνά και κλεφτά το μόνιτορ.
- Ο Γιώργος Λιάγκας που είχε μια εντυπωσιακή ισορροπία σε όσα έλεγε και δεν περίσσευε τίποτε απ όσα σχολίαζε. Βέβαια επειδή είναι και απρόβλεπτο παιδί γρήγορα θα μας ανατρέψει.
- Πού δεν ακούσαμε εξυπνάδες και χαριτωμένα σχόλια για κιλά, κοψίδια και ταβέρνες.
Τι δεν θέλαμε να δούμε άλλα το είδαμε δυστυχώς
-Τη Μελίνα Ασλανίδου -που αν και βελτιωμένη από πέρσι- ξεκίνησε πάλι άνευρη, κάτι σαν να συμπλήρωνε τους υπόλοιπους κριτές. Πέρσι έφταιγε το άγχος και η νευρικότητας της πρώτης φοράς στο γυαλί. Φέτος άραγε ποια είναι η δικαιολογία της.
-Πάρα τον -υπερβολικό- εντυπωσιασμό των κριτών δεν ακούσαμε κάποια ξεχωριστή και σπουδαία φωνή. Ίσως είναι ακόμη νωρίς, αλλά αν δει κάποιος τα The Voice των άλλων χωρών θα καταλάβει για τι πράγμα μιλάμε.
-Τα ίδια σχόλια από τους κριτές και οι ολόιδιες ενέπνευσες δικαιολογίες.
-Είδαμε τη μετανάστρια δεύτερης γενιάς που προσπαθεί να τα καταφέρει πάρα τις αντιξοότητες (και φυσικά δεν την πέρασαν στο παιχνίδι επιβεβαιώνοντας με φριχτό τρόπο το ρητό «όπου φτωχός και η μοίρα του») τον τυφλό συνάνθρωπο μας, τον γιό διάσημου μπαμπά που θέλει να τα καταφέρει με την αξία του και όλα τα γνωστά μελό κλισέ που εφευρίσκει η βιομηχανία της τηλεόραση.