Ξαφνικά πρέπει να βρεις τη διαφορά. Να βγάλεις αυτά τα γυαλιά μέσα απο τα οποία βλέπεις τον εαυτό σου και να δεις την πραγματικότητα όπως είναι. Αυτό σου λένε τα βιβλία για την αυτογνωσία, αυτό σου λένε και οι ειδικοί, αυτό σου λένε οι φίλες σου που έχουν πάει σε ψυχολόγο. Η μάλλον όχι. Δεν σου λένε μόνο αυτό. Σου λένε οτι πρέπει να ανακαλύψεις κι έναν τρίτο εαυτό που θα προστεθεί στους άλλους δυο. Να ανακαλύψεις και αυτή που «θέλεις να είσαι».
Δεν σου φτάνουν τα θέματα που έχεις ήδη με τον εαυτό που είσαι ή τέλος πάντων που νομίζεις οτι είσαι, να βάλεις νταλκά και τον εαυτό που θέλεις να είσαι στο μέλλον ο οποίος προφανώς είναι τόσο τέλειος και ιδανικός που σε φορτώνει με ακόμη περισσότερες ενοχές για τον παρών εαυτό που κουβαλάς αυτή τη στιγμή. Που ακόμη δεν έχει φτιάξει το πιο καλά οργανωμένο πρόγραμμα του κόσμου σύμφωνα με το οποίο θα προλαβαίνει να κάνει τα πάντα μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο, που δεν έχει χάσει ακόμη τα κιλά που θέλει, που δεν μαγειρεύει και δεν παίρνει μαζί του κάθε μέρα στη δουλειά το τέλειο, υγιεινό γεύμα ή που δεν προλαβαίνει να πάρει τηλέφωνο τους φίλους του και τους ανθρώπους που αγαπάει για να τους υπενθυμίζει οτι τους αγαπάει και κινδυνεύει να τους χάνει έναν έναν, σιγά σιγά αλλά με μαθηματική ακρίβεια. Επομένως άσε αυτό το κορίτσι που «θέλεις να είσαι» και ασχολήσου με αυτή που είσαι ή με αυτή που νομίζεις οτι είσαι. Κι αν αυτή που νομίζεις ότι είσαι σε κάνει χαρούμενη ακόμη καλύτερα.
Ξέρεις, καμιά φορά, δεν πειράζει να νομίζεις κάτι άλλο απ αυτό που πραγματικά ισχύει. Δεν πειράζει αν αυτό που νομίζεις οτι βλέπεις υπάρχει στα αλήθεια ή όχι αν εσύ είσαι χαρούμενη που το έχεις μπροστά σου. Για σκέψου πώς νομίζεις οτι είσαι όταν από τα 20 κιλά που θέλεις να χάσεις έχεις χάσει τα πρώτα 3 και νιώθεις τόσο ελαφριά που τολμάς να φορέσεις την πιο κοντή σου φούστα κι ας σου μένουν άλλα 17 για να φτάσεις σ αυτήν που θέλεις να είσαι. Για σκέψου πώς νομίζεις ότι είσαι όταν έχεις βρει την τέλεια γωνία που κολακεύει το πρόσωπο σου και ανεβάζεις καταπληκτικές φωτογραφίες στο προφίλ σου στο facebook που ούτε εσύ δεν πιστεύεις οτι είσαι έτσι. Για σκέψου πώς νομίζεις οτι είσαι όταν περπατάς στους διαδρόμους του γραφείου με τα πιο αγαπημένα σου παπούτσια, πόσο περήφανη νιώθεις για τον εαυτό σου όταν έχεις καταφέρει έστω και μια φορά να πάρεις μαζί σου στη δουλειά τάπερ με μαγειρεμένο φαγητό από το σπίτι κι ας ξέχασες να πάρεις μαζί σου μαχαιροπίρουνο και τρως με τα χέρια αλλά και πόσο συγκινημένη νιώθεις όταν βλέπεις το παιδί σου στο μάθημα κολύμβησης να είναι το πιο γρήγορο, το πιο όμορφο, το πιο καλογυμνασμένο, το πιο ταλαντούχο απ όλα τα παιδιά κι ας έρχεται πάντα τελευταίο, κι ας μην έχει πάρει ποτέ, κανένα βραβείο κι ας βλέπεις μόνο εσύ το κρυφό, μοναδικό του χάρισμα που σας κάνει και τους δύο ευτυχισμένους.
Η ζωή δεν είναι μόνο αυτά που πρέπει ή αυτά που θα συμβούν. Η ζωή είναι κι αυτά που θέλεις, αυτά που συμβαίνουν τώρα ή αυτά που νομίζεις οτι συμβαίνουν αρκεί να σε κάνουν να χαμογελάς.